ကျေးဇူးတော်နေ့၏ စိတ်ဓာတ်ဖြင့်။

လူငယ်တစ်ဦးသည် သူ၏ မူလတန်းကျောင်းဆရာကို မင်္ဂလာအခမ်းအနားတစ်ခုတွင် တွေ့ခဲ့သည်။

ရိုသေလေးစားစွာ နှုတ်ဆက်သွားသည် !!

သူက သူ့ကိုပြောတယ်
"*သခင်​​လေး ကျွန်​​တော့်​ကို မှတ်မိ​သေးလား"*
'မထင်ဘူး!!' လို့ ဆရာကပြောတယ် '*ငါတို့ ဘယ်လိုဆုံတွေ့ခဲ့လဲ နင် ငါ့ကို သတိရနိုင်မလား'*

ကျောင်းသားက ပြန်ပြောပြသည်
“ကျွန်မက ၃ တန်းမှာ မင်းရဲ့ကျောင်းသားဖြစ်ခဲ့တယ်၊ အဲဒီတုန်းက အတန်းဖော်ပိုင် လက်ပတ်နာရီတစ်လုံးက ထူးခြားပြီး ဆွဲဆောင်မှုရှိတာကြောင့် ခိုးယူခဲ့တာ။

အတန်းဖော်က သူ့လက်ပတ်နာရီ အခိုးခံရလို့ ငိုယိုပြီး အတန်းထဲက ကျောင်းသားအားလုံးကို မျဉ်းဖြောင့်အတိုင်း မတ်တပ်ရပ်ပြီး နံရံကို မျက်နှာမူပြီး လက်နှစ်ဖက်နဲ့ မျက်လုံးတွေကို မှိတ်ပြီး အိတ်တွေကို စစ်ဆေးကြည့်ရအောင်။

ဒီအချိန်မှာ ကျွန်တော် တုန်လှုပ်ခြောက်ခြားပြီး ရှာဖွေမှုရဲ့ ရလဒ်ကို ကြောက်သွားတယ်။ နာရီကို ခိုးသွားတာကို တခြားကျောင်းသားတွေ သိသွားတော့ ရှက်စရာကြီး၊ ဆရာသမားတွေက ငါ့အကြောင်း ထင်မြင်ချက်တွေ ပေါ်လာလိမ့်မယ်၊ ကျောင်းကမထွက်ခင်အထိ 'သူခိုး' ဆိုတဲ့ အတွေးနဲ့ ငါ့မိဘတွေရဲ့ တုံ့ပြန်မှုကို သိလာတဲ့အခါ ငါရင်ဆိုင်ရမှာ။ လုပ်ဆောင်ချက်

အမှတ်တမဲ့ စစ်ဆေးရမည့်အလှည့်ရောက်သောအခါတွင် ဤအတွေးများအားလုံးသည် ကျွန်ုပ်၏နှလုံးသားထဲတွင် စီးဆင်းနေပါသည်။

မင်းလက်က ငါ့အိတ်ကပ်ထဲကို ချော်သွားသလို ခံစားလိုက်ရပြီး နာရီကိုထုတ်ပြီး အိတ်ကပ်ထဲကို မှတ်စုတစ်ခုထည့်လိုက်တယ်။ “*ခိုးတာကို ရပ်လိုက်ပါ။ ဘုရားသခင်နှင့်လူသည် ၎င်းကိုမုန်းသည်။ ခိုးယူခြင်းသည် ဘုရားသခင်နှင့် လူရှေ့တွင် သင့်ကို အရှက်ကွဲစေလိမ့်မည်။

ပိုဆိုးတာက ကြေငြာဖို့မျှော်လင့်ထားသလို ကြောက်လန့်တကြားဖြစ်ခဲ့ရတယ်။ ကျွန်တော် ဘာမှမကြားရလို့ အံ့သြမိပါတယ်၊ ဒါပေမယ့် ဆရာ၊ ခင်ဗျားက တခြားကျောင်းသားတွေရဲ့ အိတ်ကပ်တွေကို နောက်ဆုံးလူကို ရောက်တဲ့အထိ ဆက်ရှာနေတယ်။

ရှာဖွေမှုပြီးသွားသောအခါတွင်၊ ကျွန်ုပ်တို့အား မျက်လုံးဖွင့်ပြီး ကုလားထိုင်များပေါ်တွင် ထိုင်ခိုင်းပါ။ အားလုံးထိုင်ပြီးတာနဲ့ မင်းငါ့ကိုခေါ်လိမ့်မယ်ထင်လို့ ထိုင်ရမှာကြောက်တယ်။
ဒါပေမယ့် မင်းက တအံ့တသြနဲ့ မင်းနာရီကို အတန်းပိုင်ကို ပြပြီး ပိုင်ရှင်ကို ပေးလိုက်ပြီး နာရီကို ခိုးတဲ့သူရဲ့ နာမည်ကို တစ်ခါမှ မပြောဖူးဘူး။

မင်းငါ့ကို စကားတစ်ခွန်းမှ မပြောဘဲ ဇာတ်လမ်းကို ဘယ်သူ့ကိုမှ မပြောခဲ့ဖူးဘူး။ ကျောင်းတက်နေချိန်တလျှောက် အဖြစ်အပျက်ကို ဆရာ၊ ကျောင်းသားမှ မသိခဲ့ပါ။